Jakie narzędzia cyfrowe są przydatne w akademickim toku nauczania? To oto właśnie pytanie warto sobie zadać gdy zastanawiamy się nad technikami i nowoczesnymi rozwiązaniami w edukacji. Proces nauki oraz nauczania w środowisku akademickim znacząco różni od tego samego procesu w szkolnictwie na niższych poziomach. Główną różnicą jest właśnie różnorodność narzędzi jakie są wykorzystywane podczas nauki. W środowisku akademickim można rozróżnić narzędzia, które nie są związane bezpośrednio z nowymi technologiami np.: prelekcje i wystąpienia, projekty edukacyjne; oraz metody, które są ściśle związane z nowymi technologiami np.: strony i blogi wykorzystywane jako narzędzia do tworzenia własnych zasobów informacyjno-edukacyjnych, cyfrowe zasoby edukacyjne (e-podręczniki, prezentacje multimedialne, kursy, e-learning, teksty).
Wymienione narzędzia to jedne z wielu obecnie istniejących używanych każdego dnia przez uczniów i studentów. Wraz z rozwojem technologicznym w przyszłości będą powstawać nowe coraz lepsze narzędzia ułatwiające zdobywanie i przyswajanie nowej wiedzy w procesie nauczania, dlatego nauczyciele oraz wykładowcy powinni obserwować nowe pojawiające się nowe technologie i w miarę możliwości włączać je w proces nauczania.
Stwierdzenie, że media zdominowały świat młodych można uznać za bardzo trafne, a jeśli przedstawilibyśmy obraz współczesnego szkolnictwa to widoczne jest niewielkie wykorzystanie nowoczesnych metod oraz narzędzi cyfrowych w procesie nauczania. Internet oraz cyfrowe technologie towarzyszą młodym pokoleniom od bardzo wczesnego wieku, dlatego można uznać, że ich niewielkie wykorzystanie jest wręcz hamulcem w rozwoju młodych uczniów, ale także i studentów, którzy często potrafią biegle posługiwać się nowoczesnymi technologiami, a nie mają możliwości w ich wykorzystaniu.
Powstaje coraz więcej możliwości dzięki, którym można przyśpieszyć powstawanie map notatek i myśli, często spotykane jest też wykorzystywanie stron internetowych takich jak np. YouTube, dzięki któremu można przyglądać się bliżej np. eksperymentom chemicznym, fizycznym korzystając jedynie z sieci internetowej. Wiedza pozyskana w tej sposób urozmaica i wzbogaca już tą posiadaną. Nauczanie z wykorzystaniem wiedzy, która pochodzi z różnych źródeł może być wyjątkowo przydatna, bo dzięki niej poszerzamy swoją wiedzę teoretyczną i wprowadzamy aspekty praktyczne.
Bardzo podobnie jest także z nauką języków obcych. W obecnych czasach mamy wiele sposobności do tego aby komunikować się z osobami, które nie posługują się naszym ojczystym językiem. Daje to nam ogromne pole manewru w szlifowaniu naszej znajomości języków obcych w praktyce, nawet poprzez codzienne korzystanie z forów i portali społecznościowych.
„Technologie informacyjno-komunikacyjne mogą stać się sprzymierzeńcami w odpowiedzialnym traktowaniu własnej edukacji”. Te słowa autora pewnego artykułu utwierdzają w przekonaniu, że edukacja i odpowiednie wykorzystanie dostępnych nam narzędzi jest kluczowe gdy chcemy osiągnąć sukces. Wymagania jakie stawiane przed uczniami i studentami w epoce informacyjnej są dość wysoko postawione i aby skutecznie funkcjonować we współczesnym społeczeństwie uczniowie i studenci powinni osiągnąć dostateczny poziom w wykorzystywaniu nowoczesnych narzędzi cyfrowych w procesie nauczania.
Coraz bardziej powszechna jest edukacja cyfrowa. Wśród młodych ludzi popularne są e-technologie, czyli telefony komórkowe lub laptopy, które często zastępują tradycyjne książki i zeszyty. W ten sposób uczniowie chętniej uczą się na podstawie zawsze aktualnych materiałów oraz dzięki internetowi mają zasięg do praktycznie wszystkich informacji. Dotychczas takich sprzętów zabrania się wznoszenia na lekcje. Ich motywacja znacząco się wzmocni, jeśli będą mogli korzystać z nowoczesnych oraz modnych gadżetów w szkołach i domach.
Cyfrowa tablica jest jest jednym z e-urządzeń pomagającym w nauce, które posiada coraz więcej polskich szkół. Cały układ jest interaktywny, dzięki specjalnemu kontrolerowi i komputera projektora. Ogromną zaleta tych tablic jest możliwość połączenia nauki z czymś przyjemnym, przy tym poprawiając wyniki w nauce uczniów.Dzięki nowoczesnym sprzętom pismo elektroniczne może stać się ważniejsze niż pisanie odręczne.
W przyszłości uczniowie i studenci będą mogli uczyć się w każdej porze i gdzie tylko zechcą, a wszystko dzięki specjalnym programom komputerowym zawierającym tekst, dźwięki, filmy itd. oraz interaktywne gry i symulacje, które sprawią, że nauka stanie się bardziej ekscytująca i efektywniejsza. Nauczyciel będzie mógł pojawić się jako wirtualny pomocnik, natomiast poza systemem komputerowym spełniać rolę eksperta i trenera w procesie uczenia. Oprogramowanie edukacyjne umożliwia sprawdzenie poziomu wiedzy uczniów, oraz przeprowadzenie egzaminu weryfikującego.
Trójwymiarowe technologie.
Bardzo pomocnym oprogramowaniem w szkoleniach informatycznych, matematycznych oraz przyrodniczych okazuje się edukacyjne oprogramowanie Yenka. Program umożliwia przeprowadzenie trójwymiarowych i dwuwymiarowych eksperymentów, które pomagają uczniom lepiej zrozumieć materiał dydaktyczny oraz zaciekawić swoją formą prezentacji. Uczniowie mogą sami udzielać się na lekcji, projektując samodzielnie lub w grupach obwody elektryczne, zaobserwować fale światła i dźwięku oraz tworzyć modele i animacje. Oczywiście wszystko robiąc wirtualnie.
Technologia rozszerzonej rzeczywistości popularna w świecie rozrywki jest również narzędziem edukacyjnym. Nauczyciele dzięki trójwymiarowości mogą przeprowadzać realistyczne i przestrzenne prezentacje. Aby zaprezentować owy przedmiot np. globus, posąg, model molekularny, cząsteczki atomowe musi użyć kamerki internetowej oraz wydrukowanego znacznika. Program może przedstawiać i opracowywać modele oraz obiekty ludzkiego ciała, np. umieszczony znacznik na ciele umożliwia zaobserwowanie narządy wewnętrzne wraz z ruchami kości i stawów.
Idąc tropem wirtualnym, edukacja nie musi opierać sie tylko na indywidualnej pracy z nowoczesnym sprzętem. Wspólne uczenie się wchodzi w grę, ponieważ wiele programów daje możliwość opracowania treści za pośrednictwem internetu. Dając możliwość rozwoju z zakresie słownikowej oraz poszerzając umiejętność pracy w zespole.
Nowoczesna technologia coraz bardziej rozwija się dzięki zapotrzebowaniom ludzkiego rozwoju. Dzięki ulepszonym sprzętom łatwiej i szybciej możemy przyswajać wiedzę i odkrywać wiele swoich możliwości na przestrzeni krótszego czasu niż dotychczas.
Blogi bibliotek szkół wyższych jako narzędzie wspomagające kształcenie w zakresie umiejętności informacyjnych: na przykładzie bloga Biblioteki Głównej Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
Społeczeństwo żyjące w dzisiejszych czasach nazywane jest informacyjnym, a współczesne życie dzięki szybkiemu postępowi technicznemu przenosi się
w coraz to większym stopniu do cyberprzestrzeni. Mark Prensky dokonał podziału ludzi na "cyfrowych tubylców" (osoby do ok.30 roku życia, dla których komputer i Internet to naturalne systemy komunikowania się,zabawy,pracy) oraz "cyfrowych imigrantów" (osoby starsze, które musiały nauczyć się funkcjonować w dobie internetu). Różnice między nimi wyjaśnią też pojęcia takie jak np. "pokolenie Google", "generacja Y" czy "pokolenie sieci".
Nowy model nauczania powinien, w przeciwieństwie do starego, uwzględniać interaktywność, która daje ogrom nowych możliwości m.in dostęp do światowych zasobów informacyjnych czy komunikację poprzez Internet.
Wyszukiwanie informacji niedługo będzie nazywane umiejętnością podstawową, gdyż żyjemy w czasach, gdzie jest ogromny przepływ niekontrolowanej informacji, a samo kształtowanie umiejętności powinno być realizowane w oparciu o internetowe narzędzia,które będą odpowiadały potrzebom nowego społeczeństwa.
Robert Kidd wyodrębnił trzy wymiary kształcenia ustawicznego: 1)kształcenie w pionie, które obejmuje poszczególne szczeble edukacji szkolnej,
2) kształcenie w poziomie, pozwalające poznać różne dziedziny życia i nauki, niezależnie od edukacji pionowej, 3) Kształcenie w głąb, czyli samokształcenie,
Z kolei pogląd P.H Coombs'a na kształcenie wygląda inaczej i wyróżnił trzy inne obszary:
1)edukację formalną odnoszącą się do instytucji szkoły i jej stałe formy (klasy, stopnie, programy)
2)edukację pozaformalną, przyjmującą formę np. kursów, seminariów czy warsztatów, odbywającą się poza systemem kształcenia formalnego,
3)edukację nieformalną ("samonauczanie" poprzez obserwację życia, doświadczenia losowe itp)
Autorzy przewodnika "Oprogramowanie społecznościowe w edukacji wyższej" zaznaczają, że „studenci, przyzwyczajeni do otwartych, dostępnych materiałów czy
serwisów, rozczarowują się statycznością systemów instytucjonalnych, kryteriami
bezpieczeństwa i jednostronnością komunikacji i odrzucają wzorzec nauczyciela-nadawcy” i oczekują nowoczesnych metod nauczania.
Wg G. Penkowskiej podstawowe cechy psychologiczne edukacji w przestrzeni wirtualnej to m.in.: indywidualizacja, niezależność czasu,miejsca i tempa pracy (co sprzyja rozwojowi kreatywności) oraz rozwijanie ciekawości poznawczej.
W 2008 roku w Stanach Zjednoczonych opracowana została "mapa społecznych umiejętności XXI wieku", czyli wszystkie z niezbędnych do funkcjonowania umiejętności społecznych XXI wieku.
Polscy nauczyciele i edukatorzy z Fundacji Teraz Edukacja wzorując się na niej przygotowali jej polski odpowiednik, w którym ujęli takie kompetencje jak kreatywność i innowacyjność, komunikowanie się, współpraca w grupie, rozumienie mediów, myślenie krytyczne i rozwiązywanie problemów.
Problem kształcenia w zakresie umiejętności informacyjnych w polskim i światowym szkolnictwie dopiero wdraża działania o charakterze strategicznym, które określają umiejętności informacyjne jako jedną z ogólnych kompetencji. Z braku wzorcowych efektów kształcenia w zakresie umiejętności informacyjnych, metodyka kształcenia nie jest jeszcze w tym obszarze rozwinięta, a niektóre szkoły wyższe do tej pory nie uznają podstaw technologii informacyjnej jako pełnoprawnego przedmiotu, a edukacje w jego zakresie oddają "w ręce" bibliotek uczelnianych, od których oczekuje się, że będą źródłem nowej wiedzy. Niestety na szkolenia biblioteczne przeznaczane jest zbyt mało czasu, a ponad to są one w nieatrakcyjnej formie przez co zniechęcają uczniów. Tylko nieliczni z nich są zainteresowani rozwojem umiejętności informacyjnych, a zdecydowana większość chciałaby, aby wiedza była łatwa do przyswojenia, użyteczna i interesująca. Dlatego właśnie bardzo dobrym pomysłem jest wprowadzenie bloga bibliotecznego.
Potocznie blog to forma edukacji pozaformalnej, która stymuluje różne typy myślenia (m.in. krytyczne i analityczne), kreatywność, poszerza horyzonty, wzmacnia interakcje społeczne.
W polskiej bibliotecznej blogosferze na chwilę obecną funkcjonują cztery blogi:
1)Biblioteki Politechniki Łódzkiej (omawia sprawy związane wyłącznie z funkcjonowaniem biblioteki),
2) biblioteki Głównej Politechniki Warszawskiej (omawia zagadnienia bibliotek cyfrowych oraz Internetu jako narzędzia umożliwiającego dotarcie do informacji)
3) biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej (skupia się na nowoczesnych technologiach informacyjnych i ich źródłach)
4) "Bibliodziennik" Biblioteki Głównej Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
Na przykładzie "bibliodziennika" zostanie omówiona treść i funkcje bloga akademickiego.Umieszczane są w nim informacje z wiarygodnych źródeł i wyselekcjonowane. Autorki starają przekazywać wiedzę w taki sposób, by student mógł ją potem wykorzystać w praktyce oraz koncentrują się na dostępię do informacji naukowej oraz ukazują różnorodność źródeł informacji. Prezentują one również interesujące akcje społeczne dotyczące książki i czytania, by zachęcić do czytania literatury. Posty edukacyjne przeplatane są ciekawostkami, by przyciągnąć uwagę czytelników. Styl wypowiedzi na takim blogu jest swobodniejszy, a posty są krótsze, by nie zniechęcić czytelników niezrozumiałą terminologią. Dodatkowo treści na blogu są publikowane 3-4razy w tygodniu, aby czytelnicy nie porzucili lektury, a dla tych bardziej dociekliwych dodawane są linki do stron źródłowych i odnośniki do innych blogów. Odwiedzający "bibliodziennik" mogą zamieszczać komentarze, o ile nie są one wulgarne, obraźliwe i niezwiązane z tematyką komentowanego artykułu.
Blog jest jednym z najpopularniejszych narzędzi komunikacyjnych wykorzystywanym przez przeróżne osoby i instytucje. W dzisiejszych czasach wykorzystanie nowoczesnych technologii, które sprostają oczekiwaniom odbiorców staje sie obowiązkiem instytucji nauki, edukacjo i kultury. Dobrze prowadzony blog biblioteczny, może być formą reklamy biblioteki, ale również narzędziem dydaktycznych, pod warunkiem że jego treść będzie interesująca, urozmaicona, a misja edukacyjna nie będzie prowadzona natarczywie.
W obecnych czasach jest sporo osób, z różnymi dysfunkcjami, które mimo przeciwności losu starają się żyć jak każda inna osoba. Współczesne nowinki i wynalazki techniczne im to umożliwiają i ułatwiają pracę/naukę na studiach.
Pierwszym z przykładów są osoby które mają problemy ze wzrokiem tzn. są niedowidzące albo niewidome. W czasach gdzie komputer w domu jest rzeczą normalną, więcej niż połowa osób wprawnie posługuje się klawiaturą co ułatwia/usprawnia pracę owym osobom, gdyż tekst, który zostaje zapisany na komputerze jest przez niego drukowany w języku Braille’a czy odczytany przez komputer. Przez co łatwiej jest tworzyć notatki z wykładów czy wypracowania na zaliczenie.
Kolejnym z przykładów są osoby z dysfunkcją słuchu czyli niedosłyszących i głuchych. Pomocne dla nich jest oprogramowanie zamieniające mowę na tekst/tekst w języku migowym. Według mojej opinii jest to bardzo przydatne z tego powodu że wykładowca nie wszystko zapisuje na tablicy a dzięki takiemu oprogramowaniu możemy mieć kompletne notatki mimo tego, że go wcale nie słyszymy. Jednak może się to okazać zgubne gdy ktoś jeszcze porozumiewa się z inną osobą na owym wykładzie i urządzenie zbierające, wyłapie słowa owej osoby. Jednak istnieje również możliwość wyszczególnienia najważniejszych punktów (czy powiększenia ich) na projektorze, który w obecnych czasach staję się stałym wyposażeniem sal lekcyjnych zastępując staromodną tablicę i kredę.
Następnym przykładem są osoby z dysfunkcją ciała czyli osoby niepełnosprawne ruchowo. Jest to technologia dopiero rozwijająca się, a mimo to już umożliwia osobom pisanie, porozumiewanie się za pomocą powiększonych klawiatur czy myszek. Jednak w zależności od rodzaju upośledzenia można sterować różnymi narządami naszego ciała które komunikują się z komputerem. Myszką za pomocą oddechu czy naszych ust, kursorem przy pomocy ruchu naszego oka czy pisać za pomocą języka dzięki kilku klawiszom umieszczonym na górnym podniebieniu, czy stopami używając wcześniej wspomnianych powiększonych klawiatur czy myszek. Z mojego punktu widzenia jest to bardzo przydatne, gdyż osoby które są przytwierdzone do łóżka czy mają utrudnione poruszanie mogą się zbyt szybko poddać z powodu braku możliwości powrotu „bycia normalnym”. Ale dzięki postępowi technologii mogą normalnie komunikować się z innymi studentami czy wykładowcami mimo tego że są przytwierdzeni do łóżka czy mają utrudnione dotarcie na zajęcia.
Obecne czasy znacząco ułatwiają życie codzienne na studiach/w pracy/domu. Mimo różnych dysfunkcji, które mogą się przytrafić każdemu człowiekowi, większość ludzi się nie poddaje i stara się wrócić do poprzedniego życia/czy zacząć wszystko od nowa nie przejmując się negatywną opinią innych osób.
Bibliografia :
-
-
-
-
-
Jak napisać esej?
Lista lektur potrzebna przy pisaniu esejów :
W. Głowala, Próba teorii eseju literackiego
K. Dybciak, Inwazja eseju, „Pamiętnik Literacki”
T . Wroczyński, Esej – zarys teorii gatunku, „Przegląd Humanistyczny”
Janusz Sławiński, Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska: Podręczny słownik terminów literackich. Warszawa
Publikacje, przedstawiające jak pisze się eseje naukowe:
Mini poradnik dla studentów : "Jak napisać esej"
1. Esej powienien być wypowiedzią subiektywną, nie powinieneś kierować się zdaniem innych lecz własnym.
2. Dokładnie przeanalizuj temat, który jest przedmiotem Twojej pracy.
3. Nie narzucaj obiorcy swojego zdania, nie próbuj przekonać odbiorcy że masz rację, masz jedynie przedstawić swoje zdanie.
4. Używaj sformuowań takich jak "Sądzę, że...", "Moim zdaniem...", "Według mojej opnii...", ma być to tylko i wyłącznie Twoja opinia.
5. Esej jest formą otwartą, ma jedynie skłonić odbiorcę do reflekcji. Temat eseju nie musi być wyczerpujący.
6. W eseju liczy się język, musi być on bogaty w słownictwo i formy językowe.
7. Podczas pisania eseju nawiązuj do filmów, książek, artykułów, wydarzeń kulturalnych - sprawi to, że będzie on dużo ciekawszy.
8. Bądź oryginalny.
9.Esej jest ciągiem skrótów myślowych, nie musi być chronologiczny, ale też nie może być chaotyczny.
10. Możesz stosować różnego typu wtrącenia i dygresje.
